آدمی چنان اسیر غفلت خود است

که درد خود را نمی داند

آدمی که درد خود را بداند

بداند مریض است

بداند تعفن تمام وجودش را گرفته و دارد می میرد

و باید برود پیش طبیب

خواب به چشم اش نمی آید

*

طبیب ما نیمه های شب

بیماران گریان را می خواند

و آن ها را به طرفه العینی مداوا می کند

*

خودمان را مریض نمی دانیم 

که این قدر راحت می خوابیم ...