دو تا سوال ذهنم رو مشغول کرده که اولی ریشه‌ای تره اما دومی مهم‌تره!
2- چرا آدم‌های این مدلی به شکل نگران کننده ای در زندگی من تردد داشتند و دارند؟
۲ آبان ۹۴
نظرات (۲)
سلام
جواب اول
اینکه خدا وعده داده اگر کسی رو به استهزا بگیرند حتما منتظر باشند تو اون موقعیت قرار بگیرند
نگید به استهزا نگرفتند
همین که احساس تنفر میکنند یعنی خودشون رو در درونشون بالا تر میبینند از اونا و به سخره میگیرندشون در دلشون
سلام
درسته، اون آدم‌ها طرف مقابلشون رو کاملن مذمت می‌کردند
اما موقعیتی رو تصور کنید که اون آدم‌ها یه روزی بهشون ظلم شده بوده و این مذمت ناشی از تلخی ظلم بوده
این که شما از ظلمی که بهتون شده شکایت کنید و دنبال ریشه‌اش باشید فرق نمی‌کنه با به سخره گرفتن؟
چرا همین آدم‌ها بعد از مدتی دست به ظلم می‌زنن، دقیقن از همون روش و راهی که ازش آسیب دیده بودن و شاید اشک ریختن و ناله کردن؟
نمی‌دونم درست توضیح دادم یا نه!
درگیر اینم که درست متوجه منظورت شدم یا نه و اینکه آیا سوالت به حرفای سه تاییمون امروز ربط داره یا نه
نه عزیز جان
ربطی به اون نداره :)
«بعد از این نام من و گوشه‌ی گمنامی‌ها
که غریبان جهان شهره‌ی آفاق ترند»
که غریبان جهان شهره‌ی آفاق ترند»
موضوعات
کربلا ای کاش مسافرت بودم (۱۳)
یادداشت‌های یک زن خانه‌دار (۱۴)
چوپان معاصرطور (۱۵)
ما اینجوری دیدیم (۱۲۲)
اتفاق خودش نمی‌افتد (۷۸)
رج به رج (۱۳)
هنگامه‌ی تب (۳۸)
مداد سفید (۵۰)
خنده ی گشاد (۱۱)
اونی که برام قله ست (۱۶)
اینجور وقتا (۵۷)
مداد سرخ (۱۷)
دیالوگ‌های ماندگار (۴)
تا پخته شود خامی (۱۴)
من ریحانه‌ام (۱۱)
نامه های جمعه (۲)
برکه ی کاشی (۱۲)
کلاس طلیعه (۸)
با توام (۱۲)
پیوند ها
لابلای گل های پیراهنش
یک ذهن مُشَبَّک
نیوفولدر
پرانه ام
سلام