وقتی فکر می کردم به این که هر کدام از رفقای صمیمی زندگی ام به نحوی به من پشت پا زده اند و رفته اند، کمی دلگیر می شدم. اما حالا می بینم که هر کس رفت، من را جا نگذاشت، بلکه به صد ها کیلومتر جلوتر پرتاب کرد! هر چقدر به من نزدیک تر و صمیمی تر و برایم بزرگ تر، میزانی که به جلو پرتاب شدم بیشتر. تو باعث شدی من به کم قانع نباشم خدا و تو را از این بابت شکر.

عدو شو سبب خیــــــــــــر اگر خـدا خواهد

خمیرمایه ی دکان شیشه گر سنگ است