باورتان می‌شود، که بشود با آسودگی رفت و چنین جایی را از نزدیک دید و ذره ذره نشد؟ خدا چه قدرتی به انسان داده برای تغافل؟ یا چقدر رحم کرده به زائران آن خانه که حقیقت اشک‌ها و آه‌ها و ناله‌های مولا را نبینند؟