در همه‌ی عالم که می‌گردم، یتیم‌تر از خودم نمی‌بینم، آن هنگام که دلم هوایِ نجف کرده و دستم به دامانش نمی‌رسد.
۱ دی ۹۴
نظرات (۱)
سلام...
وبلاگ زیبایی دارین...
ممنون میشم به وبلاگ منم بیاین و نظر بدین و دنبالم کنین....
یلداتونم مبارک...
وبلاگ زیبایی دارین...
ممنون میشم به وبلاگ منم بیاین و نظر بدین و دنبالم کنین....
یلداتونم مبارک...
«بعد از این نام من و گوشه‌ی گمنامی‌ها
که غریبان جهان شهره‌ی آفاق ترند»
که غریبان جهان شهره‌ی آفاق ترند»
موضوعات
کربلا ای کاش مسافرت بودم (۱۳)
یادداشت‌های یک زن خانه‌دار (۱۴)
چوپان معاصرطور (۱۵)
ما اینجوری دیدیم (۱۲۲)
اتفاق خودش نمی‌افتد (۷۸)
رج به رج (۱۳)
هنگامه‌ی تب (۳۸)
مداد سفید (۵۰)
خنده ی گشاد (۱۱)
اونی که برام قله ست (۱۶)
اینجور وقتا (۵۷)
مداد سرخ (۱۷)
دیالوگ‌های ماندگار (۴)
تا پخته شود خامی (۱۴)
من ریحانه‌ام (۱۱)
نامه های جمعه (۲)
برکه ی کاشی (۱۲)
کلاس طلیعه (۸)
با توام (۱۲)
پیوند ها
لابلای گل های پیراهنش
یک ذهن مُشَبَّک
نیوفولدر
پرانه ام
سلام