استاد می‌گفت: «خدا خیلی روی کارهای بنده‌هایش حساس است و در این زمینه سختگیری خاصی دارد. کار اگر یک قطره‌اش برای غیر خدا باشد انگار کلش بو می‌دهد و باید دور انداخت! البته خدا حق هم دارد ... » واقعا چقدر از کارهای ما خالصا و مخلصا برای خداست؟ چقدر از کارهایمان را به بهانه‌‌های مختلف لجن مال نکرده‌ایم از نگاه دیگران؟ واقعا کارهایی که حتی یک ذره آلوده به حلاوت نگاه دیگران نشده باشد، در بساطمان به انگشتان یک دست می‌رسد؟ به وضع خودم که نگاه می‌کنم، دلم خیلی به حال خودم می‌سوزد. خصوصا کاری که ما می‌کنیم، مدام در معرض نگاه دیگران و تعریف و تمجید و دستکم سکوت تاییدی آن‌هاست. شما که حالتان خوب است، شما که دنیایتان با خدا خلوت است و دیگران پا برهنه وسطش نیستند، سر نمازهایتان برای من و آدم‌های شبیه به من دعا کنید. دعا کنید آلوده‌ی نگاه بقیه نباشیم. دعا کنید فقط و فقط به خاطر خودش بنویسیم و به خاطر خوش آمد و بد آمد این و آن از خط قرمزهایمان کوتاه نیاییم. دعا کنید منصف باشیم... خیلی برای کسانی که امانت قلم روی دوششان است دعا کنید. لطفا، خواهشا!