سلام رفیق

امروز روز اولی ست که حس کرده‌ام هستی و همینطور روز اولی ست که دلتنگِ توام.

دلم می‌خواهد وقتی آمدی از آسمان و زمین برایت حرف بزنم، از حرف‌هایی که جایی بین تارهای صوتی و رگ‌های قلبم گیر کرده و در نمی‌آید. حرف‌های نگفتنی، حرف‌های نشنیدنی. اصلا بیایی و با هم زمانِ نامشخصی را سکوت کنیم. می‌دانی چند وقت است دلم لک زده برایِ یک سکوتِ طولانی، آرام و خلوت، که در آن بیمِ ناراحتی طرفم را نداشته باشم؟