خورشید، همین خورشید آسمان، گواه خوبی است روز قیامت

هیچ کس هم حرف نزند، هیچ نگوید

همین خورشید آسمان، کافی است برای شهادت

شهادت برای چه؟

برای مقایسه‌ی ما و شما، که منبع نور عالم روی زمین بودید

خورشیدی که شما را دیده

در سایه‌ی وجودتان دمی آسوده

و مجاهدتتان را نفس کشیده را می‌آورند

و می‌گویند شما شیعیان این مرد بودید؟ 

چه دارید برای عرضه؟ چه کرده‌اید برای تقویت راهش؟ برای نابودی دشمنانش؟

امان از سکوت آن لحظات ...

پ.ن: عیدتان مبارک.

پ.ن2: یک نفر امشب می‌گفت، رسول الله (ص) را به اخلاق محدود کردند تا کمتر از او بپذیریم حاکمیت و حکومت و فعالیت اجتماعی را؛ من مبعوث شدم برای تمام کردن مکارم اخلاق، یک تصویر ناقص و ناپیغامبر از این رهبر آسمانی است؛ پیامبر مهربانی که آن روی سکه‌اش، رشادت‌ها و جنگاوری‌اش، شجاعت و صراحت لهجه‌اش در برابر دشمنان را کمتر می‌گوییم و می‌شنویم و الگو می‌کنیم. چیزهای دیگری هم می‌گفت که می‌ترسم بگویم، اما حقیقت این است که دین اسلام، بدون وجهه‌های دلسوزانه‌ی اجتماعی‌اش تقریبا هیچ چیز نیست. هر که هر چقدر زور بازو دارد، جلوی این قرائت فردگرای سکولاریستی از دین را بگیرد، که از این دستور العمل همه‌جانبه‌ی بی‌نقص آسمانی به قول شهید بهشتی، آن بهشتی را نسازد که در آن کسی با کسی کاری ندارد.