یک دو واحدی، پیش نیاز خوب شدن

اولین قدم برای حل ضعف‌هایی که در شخصیتمان داریم، این است که آن‌ها را به رسمیت بشناسیم. اول بدانیم که هست، بعد با قوت به سمت ریشه‌کن کردنش حرکت کنیم. تا وقتی مسئولیت خودمان را گردن نمی‌گیریم و برای هر عیبی توجهیمان سر به ثریا می‌زند، امیدی هم به اصلاح نیست.

۲ لایک
۱۷ آذر ۲۳:۲۹ یک مسلمان
شناختن این عیب ها یه کم سخته...در مرحله ی بعد تازه می رسیم به انکار یا قبول کردنشون...
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
«بعد از این نام من و گوشه‌ی گمنامی‌ها
که غریبان جهان شهره‌ی آفاق‌ ترند»
موضوعات
کربلا ای کاش مسافرت بودم (۱۳)
یادداشت‌های یک زن خانه‌دار (۱۴)
چوپان معاصرطور (۱۵)
ما اینجوری دیدیم (۱۲۲)
اتفاق خودش نمی‌افتد (۷۸)
رج به رج (۱۳)
هنگامه‌ی تب (۳۸)
مداد سفید (۵۰)
خنده ی گشاد (۱۱)
اونی که برام قله ست (۱۶)
اینجور وقتا (۵۷)
مداد سرخ (۱۷)
دیالوگ‌های ماندگار (۴)
تا پخته شود خامی (۱۴)
من ریحانه‌ام (۱۱)
نامه های جمعه (۲)
برکه ی کاشی (۱۲)
کلاس طلیعه (۸)
با توام (۱۲)
پیوند ها
لابلای گل های پیراهنش
یک ذهن مُشَبَّک
نیوفولدر
پرانه ام
سلام
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان