ازدواجِ ما معمولا در ما مجموعه‌ای از دو حسِ زیر رو ایجاد می‌کنه:

1. همونیه که من می‌خواستم

2. همونیه که ازش می‌ترسیدم

چیزهایی که همیشه می‌ترسیدی، برات پیش میان و چیزهایی که همیشه دوستشون داشتی، در طرف پیدا میشه و همه‌ی این‌ها ما رو در مرز امیدواری و نگرانی پیش می‌بره تا یاد بگیریم اونی که همیشه حواسش هست، ربِ قادرِ متعاله و هم، عطایاش کامله و هم، ما رو کاملِ کامل می‌خواد و بازی رو اونجوری می‌چینه که خیر ماست، نه چیزی که ما با محاسبات ناقص خودمون درست می‌دونیم.