یادداشت‌های یک زن خانه‌دار (2)

من و تو هیچ‌وقت گوشی هم را چک نکردیم، در حالی که می‌توانستیم

هیچ وقت به وبلاگ هم سرک نکشیدیم، اگر چه رمز آن‌ها را داشتیم

هرگز به ایمیل و فیس‌بوک و کیف و دفتر و حریم شخصی هم تجاوز نکردیم

می‌توانستیم

اما نخواستیم

ما به وسعت یک سقف بزرگ دو نفره حریم شخصی برای خودمان ساختیم

و با اعتماد به هم تکیه کردیم

و به جای پنهان‌کاری 

هر وقت گیر کردیم، واضح و صادقانه برای هم توضیح دادیم

و هر جا گره خوردیم، به هم کمک کردیم


من نمی‌فهمم

چرا آدم‌های این شهر این قدر مشتاقند آرامششان را لابلای اما و اگرهای حریم شخصی همسرشان جا بگذارند؟

۲ لایک
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
«بعد از این نام من و گوشه‌ی گمنامی‌ها
که غریبان جهان شهره‌ی آفاق‌ ترند»
موضوعات
کربلا ای کاش مسافرت بودم (۱۳)
یادداشت‌های یک زن خانه‌دار (۱۴)
چوپان معاصرطور (۱۵)
ما اینجوری دیدیم (۱۲۲)
اتفاق خودش نمی‌افتد (۷۸)
رج به رج (۱۳)
هنگامه‌ی تب (۳۸)
مداد سفید (۵۰)
خنده ی گشاد (۱۱)
اونی که برام قله ست (۱۶)
اینجور وقتا (۵۷)
مداد سرخ (۱۷)
دیالوگ‌های ماندگار (۴)
تا پخته شود خامی (۱۴)
من ریحانه‌ام (۱۱)
نامه های جمعه (۲)
برکه ی کاشی (۱۲)
کلاس طلیعه (۸)
با توام (۱۲)
پیوند ها
لابلای گل های پیراهنش
یک ذهن مُشَبَّک
نیوفولدر
پرانه ام
سلام
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان