بی نظیرترین فیلم نامه نویسی که من توی عمرم دیدم، کسیه که به عدد آدم‌های عالم داستان دو خطی* نوشته و وضعیت هر آدم -که قهرمان داستان خودشه- رو «من المهد الی اللحد» توی همین دو خط مشخص کرده و چنان هنرمندانه و هوشمندانه این پیرنگ رو بسط داده و کاراکتر بهش اضافه کرده و داستان های دو خطی آدم های مختلف رو به هم گره زده، که هیچ احد الناسی نمی‌تونه تشخیص بده سکانس بعدی چی می‌تونه باشه، چه برسه به پیش بینی  و تضمین عاقبت فیلم نامه‌ی خودش یا دیگری. این فیلم نامه نویس درجه یک خداست؛ که هیچ کس از مکرش در امان نیست. مکر می‌کند، مکر کردنی! و برای همین بزرگترین عرفا و فضلا توی دعاهای نافله‌ی شبشون بین زار زار گریه‌ی به پهنای صورت تنها یه دعا داشتن: عاقبت به خیری.