یادم هست از خدا در کربلا برای یک چیزهایی برکت خواستم، با تمام وجود و از نای جان این دعا را کردم. هیچ تصوری از نحوه و شدت این برکتی که قرار بود نصیبم شود نداشتم و مغزم خالی بود از هر تعریفی در این باره. یکهو به خاطر چیزی مورد توجه زیاد قرار نگرفتم و هیچ وقت چشم انتظار توجه هیچ مخاطبی نبودم اما با تمام وجود برکتی که به دامنم ریخت را دیدم. راست گفت سید مهدی شجاعی عزیز که: «برکت به زیاد بودن نیست، به جاری و مفید بودن است» همین هم شد، کم ولی جاری و مفید بودن. همین جاری شدن، جاری بودن در زمینه ی آن دعا برای من هزار نعمت است. شکر.