با تکیه به این که یک شخصیتی «خاص» است٬ نمی توان آن را دوست و هم نشین خود کرد.

در ذهن اکثریت قریب به اتفاق جامعه ی ما تهرانی ها، این معادله نقش بسته:

میزان شعور آدم ها با قد و قواره ی ماشینشان رابطه ی معکوس دارد

این رابطه چندان معتبر و قابل باور نیست. نمونه اش هم آقای شاسی بلند سواری که ما را وسط خیابان و روی خط عابر دید، از فاصله ی بیست متری فلاشر ماشین اش را روشن و ترمز کامل کرد و ایستاد تا همه ی عابرین پیاده از عرض خیابان بگذرند

آفرین به شعورش!

برای عاقبت به خیری اش دعا میکنم

:)