وقتی فکر می کردم به این که هر کدام از رفقای صمیمی زندگی ام به نحوی به من پشت پا زده اند و رفته اند، کمی دلگیر می شدم. اما حالا می بینم که هر کس رفت، من را جا نگذاشت، بلکه به صد ها کیلومتر جلوتر پرتاب کرد! هر چقدر به من نزدیک تر و صمیمی تر و برایم بزرگ تر، میزانی که به جلو پرتاب شدم بیشتر. تو باعث شدی من به کم قانع نباشم خدا و تو را از این بابت شکر.
عدو شو سبب خیــــــــــــر اگر خـدا خواهد
خمیرمایه ی دکان شیشه گر سنگ است
عزیز من!
پاره ی تن من!
مومن!
مسلمان!
این حکم خدا خیلی صریح است: «از آنچه خدا آن را پوشانده پرده برندار»
گناهی اگر کرده است و کرده اند، نپرس
خجالت زده شان نکن
بدتر از آن جار نزن در کوچه و بازار
پیش این و آن نقل نکن
نیش و کنایه نزن
فاسق که نیست، مومن است، مسلمان است،
منتظر همان آقایی ست که تو هستی
امام اولش همانی ست که امام تو هست
اشتباهی هم اگر کرده ان شا الله که خدا را توبه پذیر می بیند
به خدا، خدا خیلی غیرتی است مسلمان
مباد خون خدا را به جوش بیاوری ...
+برای خودم، خطاب به خودم.
*در روایت آمده که حرمت آبروی مومن از حرمت کعبه نیز بالا تر است. من با عقل ناقص خودم می دانی چه نتیجه ای گرفتم؟ این که آبروی مومن آبروی اسلام است. خیلی ها ممکن است با دیدن رفتار او به دین متمایل شده باشند، بعد این بی حرمت شدن مومن، آبروی اسلام را می برد و واویلا می شود.
برای هفته ی عفاف و حجاب به عنوان یکی از محجبه های تحریریه ازم یادداشت خواستن
مدام کلمات و جملات آقای زائری در مورد حجاب میاد توی ذهنم!
فکر کنم واحد نظارت طبق معمول سانسورش کنه یا کلن بذاردش بیرون
بعد ها می تونم افتخارم کنم که تو جوونیام یادداشتام ممیزی می خورد
:)))
آدم ها تا وقتی دل بستگی دارند دوست دارند بمانند
شاید ادای دوست نداشتن را در بیاورند
اما در دلشان هزار بهانه برای ماندن می آورند
میل رفتن تازه از آنجا شروع می شود که دست دل بستگی هایت یکی یکی رو می شود
و همه رنگ می بازد
مدتی است میل دارم بروم
آدمی چنان اسیر غفلت خود است
که درد خود را نمی داند
آدمی که درد خود را بداند
بداند مریض است
بداند تعفن تمام وجودش را گرفته و دارد می میرد
و باید برود پیش طبیب
خواب به چشم اش نمی آید
*
طبیب ما نیمه های شب
بیماران گریان را می خواند
و آن ها را به طرفه العینی مداوا می کند
*
خودمان را مریض نمی دانیم
که این قدر راحت می خوابیم ...
ده سال دیگر
به حال امروزی که پیش روی ماست
می گرییم
می خندیم
خدا را شکر می کنیم
یا از وی طلب آمرزش می کنیم؟
پدری که از خشم فرزند
بدون سلام
با اخم
وارد خانه می شود
و با فریاد می گردد دنبال جگر گوشه اش که تنبیه ش کند را
دیده ای؟
خدای خشمگین را در سوره ی توبه ببین
نقطه ی آغاز بدبختی ابن بشر آنجاست که به بهانه ی چیز ناچیزی که به دست آورده در برابر پروردگارش مغرور شود
خداوند دوست ندارد دیگری به صفت مطلقه ای که مختص ذات اوست تظاهر کند!